kürtlere mutlaka izletilmesi gereken 2011 yapımı Shoaib Mansoor imzalı pakistan filmi. pakistan sinemasının en önemli filmlerinden biri olmaya aday olan bol, kısıtlı imkanlarla ortaya koyulan işin kalitesi arasındaki olumlu ters orantı nedeniyle ders olarak okutulmaya oldukça uygundur. kendi geri kalmışlığını sorgulayabilen, bunu sinemalaştıran bir toplum kazandığı farkındalıkla ilerleme yolunda önemli bir adım atmıştır. islamı, buna bağlı olarak ataerkil aileyi, çok eşliliği, transeksüelliği, etiği, hukuğu, yöneticilerin meziyetlerini, mezhepleri ve en önemlisi bakamayacak kadar çocuk yapmayı öyle bir eleştirir ki izleyiciye kalan oturup düşünmek ve ders almaktır. felsefik boyutu da olan film "Neden sadece hayat almak suçken hayat vermek değil?" sorusu üzerine yoğunlaşır. iyi bir yaşam sunulamayacak, evden dışarıya çıkarılmayacak, karnı doyurulamayacak olan bir çocuğu dünyaya getirmenin neden yasal olduğu yönünde ilginç bir sav ortaya atar.
filmi izlerken kahrolarak fark ettim ki filmin bağnaz adamı Hakim Sayed Hasmutullah Khanab her yerde. filmde anlatılan ağzımız açık izlememiz, inanmakta güçlük çekmemiz gereken düşünce ve toplumsal yapı sanki bizi anlatıyor. araplar, pakistanlılar yıllardan sonra yaptıkları hataları, ettikleri duaların kifayetsizliğini görebildiler. dört nala bok yoluna saran türkiye çok daha acınacak durumda.
