anneliğin provasıdır. minik kardeşe yürümeyi öğretmeye çalışmak, onun ilk paytak adımlarına şahitlik edip daha beş yaşında olmana rağmen kendini anne gibi hissetmendir. anne iş yerindeyken, minik kardeş ağlayınca sussun diye türlü şaklabanlıklar yapmaktır. o okula başlayınca ona düz çizgiler, çapraz çizgiler çizdirmek ve o başardığında yüzünde beliren sevinç ifadesini görünce kalbin mutluluktan kocaman olup patlayacak gibi olmasıdır. 9 yaşında, peşinden koşan kızlardan kurtulmak isteyip size geldiğinde o kızlara ' hadi fıstıklar, yusuf ders çalışacak rahatsız etmezseniz sevinirim.' deme yetkisini kendinde bulmaktır. 13 yaşında kız arkadaşıyla sinemaya gitmek için paraya ihtiyacı olduğunda ona cepteki bütün harçlığı vermektir. ve minik kardeş 15 yaşına gelip dalyan gibi bir genç olduğunda, koluna girip çarşı pazar gezmek, kendisini süzen kızlara da 'ayık olun kızlar, hadi başka kapıya' bakışı atabilmektir.
