bambaşkadır... hiçbir ilişki bu kadar temiz, karşılıksız olamaz.
2 kız kardeşim var. aramızda 3er yaş var. bundan bir 7 8 sene önce birbirimize girerdik. abilerimin, arkadaşlarımın yanında onları hep dışlardım. kıyafetlerimi asla vermezdim. sürekli kızma halindeydim. sonra büyüdük tabi. lise zamanında günün yoğunluğu ardından onları özlediğimi fark ettim. hatta lise sondayken bir rahatsızlık geçirdim. o süreçte benden bir küçük olan kız kardeşim hayatını feda etti bana. kimse onun benim için yaptıklarını yapamazdı. en net o zaman anladım varlığının bana hayattaki en büyük hediyelerden biri olduğunu.. sayesinde üniversiteyi kazandım. ailemden uzakta okuyorum. 4. sınıfım ve bir an önce ailemin yanında çalışmaya devam etmek istiyorum. ve en büyük sebebi kız kardeşlerim. onları evimden, şehrimden, arkadaşlarımdan her şeyden daha çok özledim. ve biliyorum ki onlarında bana ihtiyacı var. arkadaşlarına kızdıklarında, hoşlandıkları çocuklarla aralarında geçen konuşmaları paylaşmak istediklerinde, özel bir yere gitmek için kıyafet seçimde.. ufak büyük her şeyde bana ihtiyaçları var. tıpkı benim onlara ihtiyacım olduğu gibi.
inşallah herkes benim kadar şanslı olur. ve bu ilişkinin ne kadar önemli olduğunu geç olmadan anlar.
