ulan şu kitapla ilgili iğrenç bir anımı anlatayım.
vaktiyle bu kitabı okuyorum. okula gidicem, otobüste falan okurum diye yanıma aldım. durağa geldim. bekle bekle, otobüs gelmiyor. açtım kitabı okuyorum. bizim fakülte'den bir elemana rast geldim. nabıyon, niidiyon muhabbetinden sonra ne okduğuma bakmak için kitabı kaldırıo kapağına baktı ve şu espri döküldü çatlayasıca dudaklarından, sıkı durun;
"len oğluym godoyu be'lerkene, dirse geç galacaağn, ehejheüheüe!"
hiç utanıp sıkılmadan kendi esprisine de güldü, evet. godoş ya!
