özlemeye vakit bulunan dönemlerdi. bugun oldugu gibi harflerle ifade edilmiyordu aşk nefesin nefese değmesi gözün göze değmesi ile anlatılırdı sevgi...
her şey bu kadar hızla ilerleyip hızla bitmiyordu. aynı aparatifler gibi 20 dakikada onlarca çeşit yemeği tabağımıza tıka basa doldurup bitirdiğimizde yediğimizden hiç tat alamadığımız gibi kısacık ömrümüze onlarca insan sığdırıp hiçbirinin adam akıllı tadını alamadan es geçiyoruz...
