filmi milyon dolarlık savaş sahnelerinden ibaret gören, ''yapmış olmak için''ci, duygu yoksunu yılmaz özdil'in ''o bayıldığınız, öldüğünüz filmlerin hepsini biliyorum; ben de sizdenim. en çok beni seveceksiniz!'' deme şeklidir.
bre adam, adı üzerinde ''fetih''. film vizyona girdiğinden beri ortalık ''spoiler veriyorum, filmin sonunda istanbul'u fethediyoruz!'' geyiklerinden geçilmiyor, herkes birinden duyduğunu diğerine aktarıyor; şimdi senin bu yazını okuyan ve çoğu daha filmi görmemiş olan insan ''aa, çalıntıymış!'' olayına girecek. bari biraz kul hakkını düşünseydin, için sızlasaydı azıcık.
o sahneler olmasaydı bu kez de ruhsuz olduğunu iddia edecektin ki o kadar detaycı bir insan olmama rağmen, gerek fragmanı izlerken gerekse filmi izlerken aklımın ucundan bile geçmedi ''bu sahne şurada vardı.'' düşüncesi. ''filmle ilgili köşe yazımda insanların hevesini nasıl kırabilirim?'' diye düşünmek yerine ''kafamı boşaltıp bir kere de yargılamadan bir şey yapayım.'' deseydin ya.
tamam entelsiniz biliyoruz da, bu kadar kasıntısı da fazla be.
