birikim ve kelimelerin birleştiği yerde, konuşulanda zarafet varsa eğer saygı duyulan insanlar çıkar ortaya. her dilde başka bir isimleri vardır onların, bitmezler. zaman zaman karşılaşır sonra yine kaybedersiniz bir daha ki sefere dek. öyle birisi bana soracak olursanız; başkasına sorsanız muhtemelen başka bir şey söyler, kime ne.
şimdi böyle konuşuyorum diye uzun uzun tanışıyorum sanmayın; bir kaç cümle belki, zira insan, cümleleri, kelimeleri kadardır. buna inanmıyorum, bunu biliyorum; yaşadığımı nasıl biliyorsam öyle. ve böylece tanışıyorum bir insanla. yazılarına dönersem, birikim demiştim en başta konuşmasından sonra yazdıklarından anladım. sık yazmıyor, iyi ki yazmıyor ki bekleyen her yazı biraz daha büyür biraz daha yükselir yıllanmış kelimelerle, bilirim. zamanı gelecektir.
" her kimseniz, neredeyseniz konuğum olun; uzun uzun konuşalım dünyayı, kentleri, onları güzelleştiren insanları ve tarihi. " demek istedim, sonrasında demedim. çünkü bazı cümleler sesli kurulur düşüncede, sonra sessiz söylenir. yirmibirinciyüzyılın birinci yarısında cümleleri böyle kurmak, huzur veriyor insana.
düşüneceksiniz, mahlasları yalnız monologlarda ve diyaloglarda hatırlayan ben neden burada yazıyorum diye. şudur ki azizim, sözlükten ayrı duracağım bir süre ki zaman düşünceden ibarettir. meçhul zaman son olacak bir şey yazmak is ve birisine hoşça kal demek istedim; merhaba ile birlikte.
------ i. s. 1770; goethe' nin yirmibirinci yaş günü; akheramosis
