mutsuzluğunda , mutluluğunda insanın elinde olduğunu anladım , sonra zaman gerçekten en kadim dost nasıl öğretmiş bana acıya karşı dimdik durmayı..
bu hayatımda yaşadığım 7. ayrılık.. aşk hastalıkmış eğer , insan ayrılınca anlıyormuş bağışıklık sisteminin ne kadar güçlü olduğunu..
hakikaten aşk insanı tutsak ediyor , kukla yapıyor.. kaç yürekli var ki sevdiğini bırakıp başka bir şehre yada ülkeye giden.
ben gidemem ! aklım kalırsa onda kıyamam asla.. ama bu sefer kıydım.. uzaklaşmadım hem uzaklaşmakta bir işe yaramıyor.. ayrılık her yerde ayrılıktır sonuçta..
ben gerçekten kendime hayret ediyorum çünkü bitti unuttum diyorum , ama her ezan sesinde onu Allah'tan diliyorum.. kendimle çelişiyorum , budur işte budur aşk..beni ben yapan duygu ise sadece mallık başka bir şey değil..
ha bu arada Allah'a küstüm.. niçin küsüm bilmiyorum..
