insanın kalbinden bir şeylerin akıp gittiğini hissettiren, bir şeyler yapmak isteyip ama aradaki duvarın aslında ne kadar uzak olduğunu idrak ettiren duygu. yıldırım demirören için beşiktaşı bırakmak ne kadar zorsa benim için de o duvarı aşıp özledim diyebilmek bir o kadar zordur. gerçi adam bile beşiktaşı bıraktı ama bende hala tık yok. nasıl bir duyguysa, içimdeki sıkıntısı ve aynı zamanda hüznü gittikçe büyüyor. her yan kapının sesi duyulduğunda acaba mı diyorsun, sonra mantığın devreye giriyor. olmaz diyor, geleceği yok diyor ve susuyorsun. zaten o da gelmiyor. insanı ıssız adama bağlar vesselam bu duygu arkadaş.
