Uzun zaman önce gittiğim, gördüğüm, sevdiğim ülke.
Eski bir tramvayı vardı, hani boyaları çıkmış, küfleri cilayla kapatılmaya çalışılmıştır belki. Sallana sallana giderken anıları canlanır gibi yüzlerine hüzün çöker orta yaşın üstündeki her yerlinin de yol boyunca dertleşir gibi omzunuzun üstünden bakarlar camın dışındaki uzaklara. Hatta bilet alacak yeri bulamadığınız için biletsiz bindiğiniz tramvayda size gülümsemekle yetinirler, üstelik ineceğiniz yerde sizi bilgilendirerek. Yer vermemenize içerleyen yaşlıları nasıl da tanıdıktır üstelik. ingilizce bilmemektedir çoğu ama birine rastlarsanız size öyle bir anlatır adresi, elinizle koymuş gibi bulursunuz.
Savaşta kaybettiklerinin mezarları yemyeşildir her daim, bakılır, anılırlar yolu düşenler oradan geçerlerken bile.
Camileri vardır ara sokaklarında gidilesi görülesi, tarihidir ve o kadar tanıdıktır ki huzur, çarşıda beğendiğiniz bir kahve fincanı takımının ince işlemelerindedir ya da bir Türk restoranının adınız gibi bildiğiniz menüsünde.
