Kendi karanlığına gömülmüş aptal kadınların şanslı olanlarına ilahi gücün tayin ettiği meleklerin* şarkısı sanki.
"Dizlerimin üzerinde didiniyorsam
Acıdan başka verecek şeyi yokken bile
Ona hiç ihtiyacım yokken
Günümü gecemi ona vakfediyorsam
Tekrar gülsün diye sadece
Öyle tuhaf bir dünyası var ki
Hor bile göremiyor insan
Dizlerimin üzerinde didiniyorsam
O bunu istemezken bile
Kendimi ona adadıysam
Canın yanmasına dayanamıyorum da ondan
Kavgası dinsin, şafak atsın hayatında
Bir şey istemiyorum ondan"
Son iki cümle gönül gözünden perdenin kalkmasına tekabül ediyor, ödül vaad ediyor. (tercümeye aktarmadım kıskançlığımdan)
