herkesin hayatında bir kez olsun karşılaştığı insan tipidir.
o insanlardan biri de benim, dokunmadan konuşamıyorum. dokunmak derken böyle dürtüklemek değil ama hafif koluna dokunmak yada vurgulu yerlerde omzuna elimi koyup konuşmak filan. kim olduğu farketmiyor kız, erkek, teyze, amca, hoca hatta profesör kim olursa artık.
samimiyet belirtisi diyelim.
edit: belirtmeden geçemiyciim acı ama gerçek dokunan insanlardan hiç haz etmem. dokunan olursa bıraksana lan kolumu filan derim. ilginç tabi.
