tam 2 sene boyunca birlikte olduğum, "benim o sadece benim, bana ait, kıymetlim" diye gollum tadında hem deliler gibi sevip hem de bağlanmak yine kalbimi kırar mı diye bağlanmaktan korktuğum için nefret etttiğim kadının, ardışık hatalarım yüzünden şimdi başka ellerde olmasını aklımdan atamıyorum.
benden sonra karşısına çıkan ilk adamın ona benden çok daha iyi geleceğini bildiğim halde, mutlu olmasını istediğim halde, onu başkasının mutlu etme ihtimalime dayanamıyorum.
bunları bir gün açıp da okur mu diye acizce hem de.
okusa da, bunları okurken artık ne kadar sefil olduğumu görmesi mutlu ediyor mudur acaba onu sadistçe? eğer mutluysa, ne mutlu bana!
