damarımda kanını hissettiğim bu asil komutanın 141. ölüm sene-i devriyesinde rahmetle anıyorum, kafkasya da yeşerttiği tohumların filizlendiğini bir yerlerden gördüğünü bilerek yolunun yolumuz olduğunu bildiriyorum. bir olayını da yazarak kendisini anmak istiyorum.
bir gün rus çarı esaret altındayken şeyh şamil' i yemek yemek için karşısına alır şeyh şamil' in iştahlı bir şekilde yemek yediğini görünce yanındakilere: " korkarım bu adam bizi de birazdan yer " diye söylenir. şeyh şamil bunu duyunca, " korkmayın dinimizde domuz eti yemek haramdır" cevabını verir. Esaretteyken bile bu kadar dik durabilen o şanlı lidere selam olsun.
edit: başlık altında ölüm tarihi yanlış girilmiştir, doğrusu 17 şubat olacaktır.
