küçükken babamın bana bu da çocuk rakısı diyerek rakı ikram şekliydi. tabi ki ah çocuğum rakı içsin ohh oh falan gibi bi zihniyetle yapmazdı bunu, o akşamları rakı masasına oturduğunda benim de sürekli ben de seninle içicem ben de seninle oturucam diye diretmem sonucu bulduğu çözümdü, ki zaten o rakı içilmez önümde dururdu sadece. ben sadece onun her lafına her sohbetine girer ve onunla masada önümde rakıyla oturduğum için inanılmaz mutlu olurdum.
bi de yılbaşlarında çocuk şarabı diye bu sefer çay bardağında şarabım olurdu..
edit: bardaktaki rakı oranı 1/ 5 ten fazla değildi.
