eğer gerçekten aşıksanız, ona tam anlamıyla güveniyorsanız, alttan alma beceriniz varsa, sabırlıysanız ve bu çağın materyalist çocuğu değilseniz, mutlu sonla bitecek bir sevgidir.
defalarca anlattım ama,
bir zamanlar aramızda 8000 km vardı, ben istanbul daydım, o moskova da. ikimiz de
birbirimize aşıktık. istanbul da bir cafe de tanıştık. sadece bir kez görüşmemize rağmen, birbirimize aşık olduk. gerçekten birine aşık olmayan anlayamaz bu duyguyu. daha sonra o moskova ya gitti. aramıza yollar ve aylar girmesine rağmen, birbirimizden vazgeçmedik.webcam ve msn aracılığıyla görüştük. 6 ay sonra ben üniversite son sınıftayken yarı yıl tatilinde, bir öğrenciye göre gayet lüks olan moskova seyahatimi gerçekleştirdim. ama bu lükse tezat olan şey, kış mevsiminde, pencereleri kapanmayan, bir ısıtıcının olmadığı moskova ya yakın bir şehirde tuttuğum, döküntü evimdi. bütçem 2 ay bir otelde kalmak için yeterli değildi çünkü. gece, montla, iki kat kazakla uyumama rağmen, soğuktan tir tir titreyerek uyumaya çalışıyordum. ama bu umrumda değildi. ona yakın olmak bana yetiyordu. daha sonra istanbul a döndüm. 3 ay sonra o da geldi, ailelerimize karşı büyük bir savaş vererek evlendik. o yıl ikimizde üniversiteden mezun olduk. ( bütün zorluklara rağmen ) şuanda 3,5 yıllık evliyiz ve mutluyuz. gerçekten kendinize ait hissettiğiniz birini ( tabi o da sizinle aynı hisleri paylaşıyorsa ) asla bırakmayın ve kimseye yar etmeyin. konu aşksa aradaki mesafe teferruattır.
