16 veya 17 yasındaydım. annem evde bakım hemşiresiydi ve çok zengin bir iş adamının* babası*na bakıyordu. biz de babamla annemi almaya gitmişiz, kapının önünde bekliyoruz*. bizim beklediğimizi öğrenince eve davet ettiler. hani o televizyonda gördüğümüz evler, hizmetciler falan varya... işte onlar yalan değilmiş o an anladım. neyse bizim için açtılar sokak kapısını. artık içerdeydik. düşünemedim zengin evi olduğunu, ayakkabıları çıkartıp girdim öyle. beni gören babam da çıkarttı ayakkabılarını*. işte merhabalar falan, geçtik oturduk içeri. boğaz varya boğaz... işte boğaz ordan görünüyor. baska bi yerden değil. neyse sonra hastanın oğlu geldi. ayakkabıları duruyordu. babamın yanaklar bi kızardı. benim daha da kızardı... cay kahve derken* artık çıkma vakti geldi. tam kapıdayız bi baktım hastanın eşi cebime 20 lira sıkıştırmaya çalışıyor. yerin dibine mi girsem, o kadar paran var verdiğin 20 lira ona mı kafa yorsam diye düşünürken... al hadi al gencsin dedi. o gün bu gündür zengin evlerine girmem. kendi evime bile zar zor giriyorum.
not: evet uzun yazmısım, ama böyleydi iste...
not2: yok yok baya uzun olmus.
