modern yaşantıların tabularıdır. yaşamsal fonksiyonlarını yitirmelerine karşın, hala birtakım imtiyazlar ile animistçe aramızda dolanırlar. mezarları ekstrem durumlar dışında açılmaz, dokunulması mekruhtur, ardlarından duadan gayrısı edilmez.. saygı kavramı onlara atfedilir. ne var ki, tüm bunların gereği tartışılabilir niteliktedir. ölen ölür ve bilinç kaybı yaşadığından, bunların tümünden bihaber ve münezzehtir. o halde: saygı ve sevgi nerede başlar; nerede biter? öldükten sonra, mezarımı açsalar, cesedimi dağlasalar, sürükseler, satsalar ne olur? farkında olunmadıktan sonra...
