"sevgisinin kepaze edilmesine,
kanunların bu kadar çabuk yürümesine,
kötülere kul olmasına iyi insanın
bir bıçak saplayıp göğsüne kurtulmak varken?
kim ister bütün bunlara katlanmak
ağır bir hayatın altında inleyip terlemek,
ölümden sonraki bir şeyden korkmasa,
o kimsenin gidip de dönmediği bilinmez dünya
ürkütmese yüreğini?
bilmediğimiz belâlara atılmaktansa
çektiklerine razı etmese insanı?
bilinç böyle korkak ediyor hepimizi:
düşüncenin soluk ışığı bulandırıyor
yürekten gelenin doğal rengini.
ve nice büyük, yiğitçe atılışlar
yollarını değiştirip bu yüzden,
bir iş, bir eylem olma gücünü yitiriyorlar.
ama sus, bak güzel ophelia geliyor.
peri kızı dualarında unutma beni,
ve bütün günahlarımı." demiş shakespeare.
ne de doğru demiş, aslında çoğu insan hayattan, sıkıntılarından şikayet ediyor ama bir türlü ölümü de göze alamıyorlar. her şeyin sebebi ölünce nereye gideceği hakkındaki şüpheler ve o dayanılamaz belirsizlik.
o yüzden insanlar, kötü bir hayatın içinde ölümsüzlüğü arıyorlar ve bu anlamda da yapılan bu çalışma ümit veriyor insanlara.
acıdan zevk mi alıyorsunuz birader bırakın ne olacaksa olsun.
