Kalabalığın ortasında yalnızlık, aydınlığın ortasında karanlıktır . Olmaz işte, güvenemezsin. Konuştukça karşındaki, acaba ne zaman niyetini belli eder dersin. Belki mutlusundur ama belli edemezsin... Korkarsın bir daha kırılmaktan, ağlamaktan gecelerce, depresanların gelir aklına... istersin, sarılmak belki, belki bi buse en masumundan , korkarsın ya onun istediği daha fazlaysa? Ya o bedenimde birtek kalbimi istemiyorsa? Ya ben yine kandırıyorsam kendimi... Korkarsın, teslim olmaktan, sus be adam , işleme kanıma , ben umutlarımı , ben inancımı, ben güven duygumu kaybettim demek istersin haykırırcasına...
