üniversiteyi bitiren gencin oğrenci evinden ayrılmasından daha az üzücü olan durumdur. bir daha asla o eve donemeyecek olman, sayamadığın kadar çop poşetine bile baktığında gozlerinin dolmasına sebep olur. evdeki orümcek ağlarını dahi ozleyeceğini bilmek tarifi imkansız bir duygudur. o güne kadar yaşadığın her anı tek tek canlanır gozlerinde. kendi evini geç arkadaşlarının evinin onünden geçerken bile o arkadaş ortamlarını bir daha bulamayacağını düşünmek ağlatabilir bile insanı.
