bunun gibi garip ve çok ekstrem bir örnek vermeye gerek yoktur. başbakan, istediği "herhangi bir kişiye" olmadık bir görev verebilir. bu kişi de, bu görevi yerine getirirken suç işleyebilir. bu durumda, başbakan bu suç işleyen görevliyi veya görevli olduğunu iddia ettiği başka kişi veya kişiler hakkında soruşturma izni vermeyebilir. bu durumda, başbakanın izin vermeme kararı "idari bir işlem" olarak, idari yargı denetimine tabi olur. bu karara itiraz edilebilir.
ama, zurnanın zırt dediği yer de tam burasıdır; bağımlanmış bir yargı başbakanın kararına karşı durabilir mi ? bu kararı bozabilir mi ?
sistem kendi mecrasında çalışsa, kılıçdaroğlu'nun endişe duymasına yer olmazdı. hukuk devleti ve yargı bağımsızlığı, sistemi böyle anormal durumlardan uzak tutardı. ama, artık bağımsız yargıyı bırakın, yargı bile yok. çünkü, yürütme organı veya erdoğan, kendisini denetleyecek hiçbir kuruma katlanamıyor ve teker teker ele geçirip, etrafına bir koruma ve gerçek anlamda bir dokunulmazlık zırhı örüyor. artık sadece, adı yargısal olan görevlere getirilmiş hükümet komiserleri veya her türlü tehdit altında görev yapmaya çalışan yargıçlar var. bu yönden bakılırsa, mit yasasındaki beklenen değişiklik, pratikte, başbakana sınırsız suç işletme yetkisi verir. bir yetkinin sınırları, o yetkilinin insafına, karakterine ve otokontrolüne bırakılamaz. demokrasi, alınan oy oranı bahane edilerek sınırsız güç sahibi olunması demek değildir. özelliği gereği, kurumların, ülkeyi değişik alanlarda birlikte yönetmesidir. işte, yıkılan bu anlayıştır; demokrasidir.
