bu filmde hiçlikten daha fazlası vardır ve adamı darmaduman eder. başyapıt. ohlsdorfer, ziyaretçi ve kızı. her şey mutlak bir gücün içinde hareket kazanıyor. yokluk, varlık ile. siyah beyaz muhteşem şölen torino atı. bela tarr'ın sinemaya veda ettiği son filmi. hazmı zordur, adamı yerden yere çarpar.
prologue :
Friedrich Nietzsche, 3 ocak 1889'da Torinoda, Via Carlo Albertodaki 6 numaralı kapıdan sokağa adımını atar. Belki yürüyüş yapmak, belki de postaneden mektuplarını almaktır amacı. Kendisine uzak olmayan ya da fazlasıyla uzakta kalan bir fayton sürücüsü inatçı atına söz dinletemiyordur. Faytoncunun tüm baskılarına rağmen, hareket etmeyi reddediyordur at. Sonra, ismi muhtemelen Giuseppe Carlo Ettore olan faytoncunun sabrı taşar ve kırbacını eline alır. Nietzsche, kalabalığın yanına gelir ve o ana dek öfkeyle köpüren sürücünün acımasız sahnesini sona erdirir. Sağlam yapılı ve gür bıyıklı Nietzsche, birden faytona atlar ve kollarını atın boynuna dolayıp hıçkırarak ağlamaya başlar. Olaya şahit olan diğerleri, Nietzscheyi evine bırakır. iki gün boyunca bir divanda hareketsiz ve sessizce dinlenir Nietzsche. Ta ki son sözlerini mırıldanıncaya dek: mutter, ich bin dumm! (anne, ne aptalım!) ve yaşamının kalan son on yılını, uysal ve delirmiş bir şekilde annesinin ve kız kardeşlerinin himayesi altında geçirir. Atın akıbeti hakkında ise hiçbir şey bilmiyoruz
