tevfik akdağ'ın çok güzel, benim için ayrı bir yeri olan nefis şiiridir.
belki de o kadar güzel bir şiir değildir ama o anın hayali her zaman için çekici gelmiştir bana.
kalabalık bir evde, tenha bir köşeye çekilip ulaşamadığı sevgilisi için sessiz sessiz ağlayan o kızı hayal etmişimdir.
Çoğunlukla da ulaşamadığının ben olduğunu düşünerek.
bir güldür açılmış esmer bahçemde
nakıştan gözleriyle iri iri
bir güldür hüzünlüyken beyaz
bir güldür severken kırmızı
bir güldür çocuk kahkahalarında
tenha bir kızdır şimdi kalabalık evlerde
ağlar kısık kısık benim için
ağlar küçük elleriyle oynıyarak
kaldım diye yağmurlarda yalnız
üşüttüm diye kuru tahtalarında gecelerinin
bir güldür duruşu baştan başa istanbul
bir güldür çırpınır güvercin kanatlarıyla
bir güldür benim gülüm canım gülüm
bu yağmurlar geçer ben kurtulurum
ağlama gülüm ağlama gülüm.
