leman dergisinde bir zamanlar ilgi ile takip ettigim bir karakterdi .sanirim ahmet yilmaz degil kaan ertem tarafindan yazilmisti.
sanki karakterin degilde bizim killanan ,kizan yanimizdi.nasil desem kamu vicdani vazifesi goren bir yonu vardi ve dikkat ederseniz soyledikleri hep ic sesti.hitabi asla killandigi kisilere degildi. topluma yonelik yozlasan ,adilesen ve icten ice bozuldugumuz seylere kederle bakan,cizgili piyamali yada atlet giymis kederli yuz ifadesiyle icine atan ,elestiren ,iyi yurekli adamdi. iyide kufur ederdi.bizler o yozlasmalarin icindeydik ,zamani geldi rusvet verdik .namuslular sessiz kalirken namussuzlar her seyimizi somururken ve memurumuz isini bilirken tepkisizdik .aydinlar ve halk birbirine yabancilasti .populer kultur aldi basini gitti .bir cok iyi ve guzel adam pencerelerinin arkasindan kederli gozlerle onun gibi bakti olan bitene .sevdik onu .kim ne derse desin.
