Hazır şurada ilk saatleri yaşıyor iken hakkında bir iki kelam etmek istiyorum kanımca.
Şimdilerde, daha doğrusu epeydir modadır; ''Sevgiler Gününe lanet okuyup nefret etmek... ''ayyy.. ne kadar banal... ıyy beni her gün sevsin, bir gün değil... hacı kapitalist oyunu bu... cart curt.
işin aslı farklıdır şüphesiz:
Kimimiz geçmişte yitirdi 14 şubat ekürini, kimimiz hiç elde edemedi ruh ikizini, kimisi platonik aşıktır uzun zaman... kimimiz ise olması gereken yerde değildir aslında... kim bilir.
Hayal edin...
Kimse mükemmel olamadı hiçbir zaman. Her şeyi bir kenara bırakıp tekrar başladınız aşk oyununa. (içinizdeki o ses James Horner'in Braveheart adlı eseridir. Cesaret verecektir.) Ve 14 şubat günü gelir. Onla berabersiniz artık.. Hayatınızda yapmayacağınız saçmalıklar, o gün dünyanın en güzel, en masum şeyleri oluverir. Hediye alınır verilir. Maddi değer taşımamaktadır çoğu kez. Belki bir ömür saklanacaktır.
Başkadır 14 şubat.. yanınızdakini gerçekten seviyorsanız...
insan gariptir, egoları yüksektir. Zaman zaman farklı şey düşünür, farklı şeyi konuşur. 14 şubata sitem edenleri anlamam bu yüzden...
Doğru kişiyi bulduğunuzda fikrinizin sabit kalacağını mı düşünüyorsunuz? Erkek ve ya kız, sevgilisi tarafından 14 şubatta ilgisiz bırakılması durumunda, bir çoğunuz için ayrılık sebebi olmayacak mıdır ?
Bırakın bu havalı, aldırmaz, farklı ayakları... Yaralıyız anlaşılan. Gizli saklı bir yerlerde... Suçlamayın 14 şubatı.
Delikanlı olun,cesaretli olun.. sevdiğiniz birisi varsa, doya doya, abartarak kutlayın sevgililer gününü. Açılmak istediğiniz bir hanımefendi, beyfendi varsa yapın şovunuzu, bu günü kullanarak. incileriniz dökülmeyecektir... Banallaşmayacaksınız. Normal sosyal,hiç kimse de yadırgamayacaktır sizi...
