sokrates ile ortaya çıkan felsefi bir terim. amiyane tabirle " ebelik. ", felsefe türkçesinde doğurtma sanatı.
insanlara zaten bildiğini hatırlatmak için yönelten sorular soran birisi bu yöntemi kullanır, yine kendi ruhuyla konuşan birisi de bu yöntem ile kendi kendine bu eylemi gerçekleştirir. bu insanın kendisinin, ruhuyla konuşma hali noesis olarak geçer. yöneltilen sorular evet veyahut hayır olarak cevaplanarak insan bilgiye ulaşır. bu görüşün kaynağı konusunda: (bkz: platon un epistemolojisi/@akheramosis) 1. anti parantez.
bu varsayımın temelinde yunan mitolojisi yatar. menon diyaloğunda durum, ruhun pek çok kez doğmuş olmaklığı çevresinde yeryüzü ve hades' de her şeyi görmüş olduğu, öğreneceği bir şey kalmadığı ile açıklanıp; doğa nesnelerinin birbirine bağlı olduğundan ve insan her şeyi öğrenmiş olduğundan, bir şeyi hatırlamanın konu hakkında her şeyi hatırlatabileceği, olarak anlatılır.
o dönemlerde beyin bir muamma ve işlevi bilinmiyor, bu sebepten düşünme gibi etkinlikler ruha veriliyor. bahsedilen ruh spirit' ten çok soul' dur. özellikle aristoteles' de ruhun spirit olmadığı açıkça betimlenir. platon' da da ruha kendi kendimizle konuşma işlevi yüklendiğinden bahsedilenin soul olduğunu anlıyoruz.
bu tekniği kullanan ikici filozof ise platon. platon' da bu yöntem karşılıklı diyalogdan çok insanın kendisine yöneliktir. ruh ile konuşurken episteme ortaya çıkabileceğinden zira bunun bilgileri birbirine karıştırmaya sebep olabileceğinden söz eder.
------------------ i. ö. 400; nedir bu tasım derken; akheramosis
