söykü dergisinin ilk sayısına sunduğu öyküyle beni benden alan yazar. okurken üyküden ziyade konuşmaların düşüncelerin ve diyalogların hepsinin aynı anda aynı yazarın zihninden çıkmış olması, yazarın kendi ruh halindeki ve zihnindeki karmaşıklıkları düzgün bir şekilde yansıtması etkileyici olmuş. tebrik etmek gerek. bu şekilde yazan gerçek anlamda kaç yazar var ki?
