uzun süre hayaller ve duru bir hayat ütopyasına yoğunlaşarak günlerini geçiren kişinin nihayet farkettiğinde hazırlıksız yakalandığı gerçek.
umut insana yeni bir bahar gibi gelir ilk başta, insanı içten içe yiyip bitirmektedir aslında. bunu farketmeyen insan, bağlarını koparmaz genelden ve özgün bir şeylerin, kendisine ait olacak bir şeylerin arayışını bırakır. bu çok büyük bir hatadır oysa. kendisinin kurmadığı, insanı bekler yine de, insanın kendisine el atmasını bekler taptaze bir hayat ancak insan çoktan uzağına düşmüştür biricik gerçeğinin.
hayat hoş olmayan bir tecrübedir ve boş bir ruhla iyice zevksizleşir. o yüzden hayata karşı duruşunu ısrarla koruyup ona dişlerini göstermelidir insanoğlu, ne kadar yaralansa da, ne kadar saptırılmışın acısını çekse de, güneşli baharlar için katlanmalıdır.
