Koskoca geçen 17 sene.. Tek yaptığın iş okula gitmek, derslerini dinlemek, ödev yapmak, sınavlara girmek. Bunları yapmak bile bazen zor geliyordu bize, yeri geliyor isyan ediyorduk. Şimdi önümde öğrencilik hayatımın kalan son 3.5 ayı ve sonrasında beni bekleyen hayat kargaşası. insan bu noktaya gelince kendini sorgulamaya başlıyor: "Öğrencilik hayatım boyunca neler öğrendim, kendime neler kattım, hayata dair ne kadar anı biriktirdim?" Eğer yapmak istediğin ve hala yapamadığın şeyler varsa bu yapmak istediklerini kalan son bir kaç aya sığdırmak istiyorsun ama gene de olmuyor, iş hayatına atıldığın zaman bunu gerçekleştirme olasılığının çok düşük olduğunu bildiğin halde.
Asıl zorluk şimdi başlıyor. Tam da bu zamanlarda "iş bulabilecek miyim?" sorusu beynini kemirmeye başlıyor. Ya iş bulamazsam, ya bütün emeklerim boşa giderse? Ve etrafındaki bütün insanların da aynı durumda olduğunu fark etmeye başlıyorsun. Herkesin kafasında aynı düşünceler, her sohbetin sonu "Acaba istediğimiz işi bulabilecek miyiz?" sorusuyla bitiyor artık.
