küçükken, yatağa her girdiğimde "allah'ım, ölüp cennete gittiğimde bana kuklalarla dolu bir ev ver." derdim. bir gün işlerin böyle yürü... dur o başka hikaye, ehehehe.
istediğim ev böyle iki katlı, küçük televizyonu, küçük koltuklar, içinde gezinen kuklalar (stephen king'e selamlar) olan bir evdi. bunun sebebi ise o zamanlar yayınlanan bir kukla programıydı. Ama hangisi bilmiyorum. susam sokağı falan değil.
ayrıca, her dua ederken içimden "ama büyüdüğümde ya ben kuklalarla dolu bir ev istemezsem cennette" diye geçirirdim. sonradan buna da çözüm buldum.
"allah'ım, cennete gidince ben yine çocuk olayım."
