modern dünya denilen kavramın istediği/arzu ettiği toplum biçimi.
gelinen noktada sevgi, umut, barış, kucaklaşma, uzlaşı gibi yönlendirilmesi meşakkatli, düzen dışında da var olmak noktasında hiçbir sıkıntısı olmayan, kavramlar yerine nefret ve alt başlığında türevleri olmalıdır ki yönlendirme denilen, özünde bizim gerçekten, çok ciddi, acayip istekli bir biçimde istediğimizi düşündüğümüz davranışlarımız vuku bulsun.
olumluluk köprüsünün zorlukla kurulması hatta çoğunlukla kurulamamasının sebebi de budur. kurulan o köprüden insanlar yürüyerek geçerlerken aksi kurgulanmış bir nefret köprüsünden insanlar birbirlerinin sırtında geçerler.
türkiye'de ve genelinde dünya konjonktürüne baktığımızda nefretle doldurulmuş ve hedef verilmiş düşmanla nasıl da başarılı bir biçimde mücadele eder insanlar değil mi? en güzel örneklerinden birisi akp'nin mağdur olma durumu -ki bir kısmı için haksız olduklarını da söyleyemeyiz- ve bunu harika pazalamasıdır. inanıyorum ki yıllar sonra bu büyük proje toplum mühendislerinin en önemli örneklerinden birisi olacaktır. mağduriyetten çıkartılan nefret kıtaları kendi bir kısım haklı mağduriyetlerinin misli fazlasını uygulamaktadırlar.
insanlara önerim şu: gerçekten nefret etmedikleri herhangi birkaç insan akıllarına getirsinler ve çeşitliliğin ne kadar da fazla(?) olduğuna kendileri de şaşırşınlar. güruh değil de topluluk olmak dileğiyle.
