içindeyken tabutta gibi hissetmiyorsunuz , sadece dışardan görüntünüzü hayal edince öyle geliyor insana. benim ki beyin emarı idi, belime kadar falan içindeydim. Başınızın içine tam sığdığı bir kafalığa yatıyorsunuz. Yumuşak çok rahat birşey. Yanlara sünger koyuyorlar sonra motor kaskı gibi birşeyi yüzünüzün üstüne takıyorlar. Aradan dışarıyı görüyorsunuz. Sonra içeri kayıyorsunuz ben bu esnada gözlerimi kapattım. Bir ara açıp baktığımda tavan çok yakındı , huzursuz oldum geri kapattım gözlerimi pek açmadım. Bu şekilde bir yere kapatılacağımı biliyordum ama bu kadar yüksek sesler duyacağımı bilmiyordum. Önce makinenin klasik hafif tonda sesi geliyordu. Birden savaş çıktı alarmı gibi dat dat diye süper yüksek bir tonda ses gelmeye başladı. Bir süre sürüp sustu. Alttan hafif ritimli ses duyuldu. Sonra ses değişti başka bir perdeden gene süper yüksek seste , başka acayip bir ses gelmeye başladı. Bu ara ara durup değişiyordu. O ses olmasa cidden uyunabilecek kadar rahatsınız. Serin bir ortam bu arada , sıcak olsa zaten sıkıntı basar. ilk başta ne olacağını bilmemenin sıkıntısı ile kalp atışlarım hızlandı. Hafifçe hava azalmış gibi hissettim. Sonra başka şeyler düşünmeye çalıştım. Sabırlı bekleyiş sonucu 10 dk ( ya da 15) doldu ve makinenin kaydığını hissettim. Geçmiş olsun sözü ile bir oh çektim. iyi gene cesaretli davranmışım , dışarıda bir kadın ağlıyordu ben nasıl gireceğim onun içine ,kocam da gelsin diye.
