dostum-du.
Konuşmamıza gerek bile kalmazdı, bakışlarımız yeterdi her şeyi anlatmaya. omzunda ağladığım, soğuk şehrin sokaklarında omuz omuza yürüdüğüm, bereber gülüp beraber ağladığım birdostum vardı benim.
neden böyle oldu sorusuna duygularımı depreştiren bir rüyanın ardından yazmak istedim. Çok garip. Yani nasıl anlatmalı nereden başlamalı?
umutlarımın ve saçlarımın çok olduğu yıllardı. uzun soluklu ilişki yaşadığım kız arkadaşımla şehir dışana gezmelere gitmiştik. kız arkadaşımın teyzesinin isteğiyle bir gece orada kalmaya karar verdik ve bana otel yolu göründü. ve kendimi garantiye almak adına dostumu aradım ve bir miktar para istedim. isteyeceğim bir sürü insan vardı ve bir çoğu da tereddüt dahi etmeden göndere bilirdi. ama ben ondan istedim neden başkasından isteyeyim ki. hatta akabinde babam aradı ve bir ihtiyacın var mı diye sormuştu. bir saat içinde para hesabıma aktarıldı. ama babamdan değil ben ondan istemiştim. ama dostumun cevabı beni yıkan cinstendi:
-dersteyim, ben çıkana kadarda banka kapanır.
o an ne gezinin lezzeti ne de hayatın anlamı vardı. en güvendiğim başka şehirde beni öylece bırakmıştı.
fakat dedim ki: gençlik. cizgi çektim üstüne.
umutlarmın ve saçlarımın olduğu yıllardı. bi telefon alayım dedim. ama sürekli çalışıyor hiç araştırma yapamıyordum. dostum var benim dedim içimden. söylerim ona bulur benim için en kralından.
-dostum bi telefon bul bana!
+tabiki dostum.
on gün içinde bulunur telefon.
-ne kadarmış dostum?
+300 tl kardeşim
kullanmaya başladım telefonu her şey yolundaydı. ta ki tüm ülkedeki telefonlar imei numasına keyıt ettirilene kadar. telefon sıkıntı çıkardı, alınan yere gittim satıcı dediki ben bu telefonu 240 tl ye sattım.
inanır mısınız o telefona ne oldu hiç bilmiyorum cünkü o dakikadan sonra hiç bir şeyin önemi kalmadı.
bir dost bunu yapar mıydı. yok yapmazdı. herkez yapsa o yapmazdı. kesin telefoncu yanlış hatırlıyordu ve ben buna inandırdım kendimi.
umutlarımın ve saçlarımın azalmaya başladığı yıllardı. dostum mecburi ve uzun süren bir ayrılıktan sonra şehre dönüyordu. ve ben onun için başka şehirde olan okuluma iki hafta geç gidecektim. dostumla yaptığımız telefon görüşmelerimizde birlikte olacağımız tüm günlerin planını yapmıştık. tüm yakın arkadaşlarla sınemaya gitmekle başlayacaktık. sınema sonrası da yemek yiyecektik. fakat dostumu arıyorum açmıyor , kimse teefonu açmıyor.
bir iki saat sonra aradılar 'sinemaya' gitmişler. benim yaptığım plana bensiz gitmek. ve ben o dakikar için o şehirde iken.
cevap yazmadım, arama yaptım bir seyahat firmasını aradım ve giresuna giden ilk otobüsten bilet aldım.
şimdi anlamışsınızdır neden başlığın dostumdu olduğunu.
