karmaşık düşünceler eşliğinde can yakıcı bir durumdur.
serde türlü türlü hayaller... bir kazanayım da... yurdun taa öbür ucuna gidiecem, kalmıycam buralarda... bu sesler serde yankılanır, ve bakarsın ki günün birinde kazanmışsın daha önce hiç gitmediğin bilmediğin bir şehri. artık olay tamamdır!
daha önce üniversiteyi kazanıpta bavul hazırlayanlardan görüldüğü üzere büyük bir sevinçle ve telaşla bavul hazırlanır, hayaller kafada, gülücükler ağızda... anne dalgın, üzgün... baba düşünceli..
çıkar iki alışveriş yaparsın ailenin bütçesi dahilinde. ahım şahım değil ya, işte üniversiteye gidiyorsun nihayetinde! ufaktan alışveriş.
gidiş günü belirlenir, evde aileyle oturmak yerine arkadaşlarla içilir, gezilir, çılgınca geçirilir memleketteki son birkaç gün.
anne daha üzgün, dalgın... baba daha bi düşünceli...
ve otobüs saatine doğru otogara gidilir maaile. sabırsızlanırsın ama işte film burada başlar! ufaktan olayın gerçek boyutunu kavramaya başlarsın. lan! gidiyorum yani!
işte o an anneye bakmak, hem de gözlerinin içine bakmak gelir insanın içinden. bakarsın, gözler nemli, gözler telaşlı, gözlerde yaş var. döner babaya bakarsın, onun da gözlerinde anlamsız bir bakış var!
bir tuhaf olursun, ama bilmezsin ki bu daha başlangıç! daha ne kadar zaman böyle göreceksin bu bakışları...
otobüs gelir, binersin, sanki onlarda seninle gelmek ister gibidirler. öyleee bakarlar sana, sen de onlara, boğaza nedense o ana kadar ortada görünmeyen bir düğüm sıkışır. annenin gözlerine bakarsın son kez, yaşlar süzülür, baba sigaradan bir nefes daha çekerken gözyaşlarını içine akıtır falan... otobüs gider.
buraya kadar oldu bitti kısmıdır. yani nedir ki, savaşa değil alt tarafı üniversite sevdasına başka bir şehre gidiyordur kişi!
gel gör ki işin rengi bu kadar değildir.
onlarca yıl aynı evin içinde her türlü halini, her günkü gelişimini seyreden insanları oldu bittiye getiremez insan.
düşünsene, onlarla büyüdün. bir rüya gibi, onlarla neşelendin, kederlendin, onlardan nefret ettin, onlar seninle kavga etti... bir sürü karışıklık...
ama bir o kadarda kuvvetli bağ...
zordur nitekim, bambaşka bir hayata gitmek zordur. baba evinde kalıpta dışarıya gidenlere özenenlere duyurulur en çok: aklınızı başınıza alın efendiler! aslanlar gibi evinizdesiniz, ailenizlesiniz. orta yaş grubundan yaşlılık aşamasına doğru giden ana babanızın belkide son zamanlarında onlarla güvenli bir biçimde yaşamaktasınız.
bok yok lan dışarda, üniversitede. iki ortam görücem, iki macera yaşarım diye gitme güzel belki, ama o anneyi babayı hayatında o bakışlarla hatırlamak, onlardan uzakta gurbette yaşamak hayattaki en berbat hislerdendir.
gözler... yaşlar... gözler... yaşlar...
