güvendir.her ne olursa olsun güvenebilmektir. dolayısıyla kimse güvenmediği bir insanı gerçekten sevmez, sevemez.
ailede başlar gerçek sevgi. karşılıksızdır, katıksız.bu yüzden daha bebekken ağlar insanoğlu ana-babanın kollarından alınıp sevilsin diye başka kollara verilirken. bilir çünkü, hisseder güvendedir o kollarda. gerçek sevgi, ''seni seviyorum'' dan ibaret değildir, güven duymalıdır insan sevdiği insana.güvenmek de ''sana güveniyorum'' demek kadar basit değildir pek tabi.
