2012 yılının müzik adına ilk güzel şeyi. uzun zamandır bir şarkıyı bu kadar çok tekrar tekrar dinlemedim, bu kadar çok bağlanmadım bir şarkıya. elbette bruno mars faktörü gözden kaçırılamaz o ne yorumdur. lil wayne'nin konuşmaları nasıl sade ve etkileyicidir. böyle bir şeyi yaratanlara sadece teşekkür etmek gerekir.
şarkıdan etkilenmemek zor, çünkü şarkı herkesin hissettiği "kendiyle yüzleşme" duygusunu o kadar sade ve o kadar vurucu bir şekilde anlatıyor ki:
"you're looking at me but i'm looking through you"
