sigara düşkünlüğünün züğürt tesellisi olan * sözün kısa söylenişidir;
eskiden evlerin bir odası vardı, soğuktu her açıdan, misafirlere ayrılır, az kullanılırdı; ya büfesinde ya masasının üstünde ikram sigaralar dururdu; bir küllük mutlaka olurdu, hele o kitsch sigaralıklar... bir düğmeye basarsın, gelir eline sigaralar... otobüslerde izmir-istanbul arasında 12 saatlik iken yolculuklar, yan koltuğa oturan kişinin sigara içmeyen biri olması için dua edersiniz çocuk inancıyla ve inancınız mutlaka zayıflardı her yolculuğun sonunda; hayatlar değişti, anlayışlar gelişti, modalar alıp başını gitti... artık kasabalar haricinde, evlerin çoğunda misafir odası yok, sigara misafire ikram edilen en önemli şey değil, salak sigaralıklar yok olup gitti ama kitsch hayatımızın en derinlerinde; otobüslerin önce ikinci katları ayrıldı sigara bağımlılılarına sonra tümden yasaklandı; uçakların sigara içmeyin uyarıları hala bir nostalji yaşamımızda; balelerde, tiyarolarda, sinemalarda aralarda fuayeye çıkamayan zavallı çocuklardık, gençlerdik, şimdi çıkabiliyoruz ne güzel, bağımlı kardeşlerimiz ise istemeden terki diyar ettiler fuayeleri, onlara ayrılmış gaz odalarına bir girip bir çıkıyorlar yetiyor, içlerinde bu sayede sigara tasarrufuna bile giden var; toplumlar gelişiyor, adil olmak etik olmakla, yararlı olmak estetik olmakla kardeş oluyor; sigara içmek artık zavallı kişiliklerimize erken uzatılmış bir baston olmanın ötesine geçemiyor; hele bir başlamayagör, başladın mı gerisi geliyor çünkü alışkanlık yapıyor tütün bitkisi, ağır çekim intihara sürüklüyor, en kolay ve ucuz ulaşılan yasal bağımlılık nesnesi olan sigara; gerisi bağımlının avuntusu sözlerdir; ki insan ancak ilerde çocuğu sigaraya ve kendini zehirlemeye başladığı zaman, sigara içmekle, sigarayı savunmakla nasıl bir akıl tutulmasının esiri olduğunu anlayacak, sizi bu kötü rüyadan uyandırabilecek bir uyarı beklerken umutsuzca, sigarayı bırakan birine belki özenirken, dumanla mastor olmuşken bağımlıların mırıldandıkları böylesi sözlere hiç kanılmayacaktır.
