bu akşam 20 dakika durakta bekledikten sonra gelen otobüse bindim, titriyorum ama. sonra baktım boş yer yok, arkalara ilerledikçe bi adamın tek başına oturduğunu gördüm. tereddüt ettim önce çünkü benimle birlikte binen 5 6 kadın boş koltuğa bakmaya tenezzül bile etmeden ayakta duruyorlardı. sonra dedim ki "ehh o herif tek başına oturacak da ben ayakta mı gidicem o kadar yolu..." gittim oturdum. aslında oturamadan, daha götümü koltuğa koyamadan adam sanki çocuğu kamyonun altında kalmış gibi telaşlı, panik bir halde "afedersiniz" dedi, kalktı gitti.
noldu peki? oturdum o koltuğa. sindim resmen. böyle ezik, böyle böcek gibi, böyle rezil hiç hissetmemiştim. otobüsteki herkes "bak bak şuna da bak, gitti adamın yanına oturdu utanmaz, neyse ki herif pek namusluymuş!" diye düşündü bence. öyle oldu sanki. oturduğum yerden adam ilk durakta insin diye dua edip durdum. yani az sonra inecekmiş de ondan kalkmış olsun diye. inmedi şerefsiz. ön tarafta küçük oğlu oturuyormuş bir arkadaşıyla, gitti onların yanına oturdu. yani adam benim yanımda oturmamak için kalktı gitti, belediye otobüsünde 3 kişi oturarak gittiler. sonra yanıma bi teyze oturdu da biraz geçti gerginliğim. adamla ve çocuğuyla aynı durakta indik, o arada adamın yüzüne bakarak, ama içimden "nasıl da kaldırdım seni yerinden, 3 kişi oturdunuz rezil oldun şerefsiz orospu çocuğu iyi oldu sana!" dedim. rahatladım.
