artık çıkmıyorum istiklal'e. sabah fatma hanım uyandırıyor, helva ekmek çay. bana onlar bakıyor. odanın hali perişan, ben perişan. kimse yok işime karışan. ara sıra balkona çıkıyorum, fesleğenler kuruduğunda ocaktı, ben baharı bekliyorum. ne olduğunu bilmediğim bir umudum var hala, gözüm şişelere takılıyor becerebilseydim ne ala. bugünlerde böyleyim ben. yas denen şiirdeyim. bir köşede gülüşün var, sırtımda kanlı bıçağın. hiçbir zaman duymayacağın, duysan da anlamayacağın bir çığlıkta sana birikiyorum.
