hani küçükken annemin kendi elleriyle yaptığı o büyülü renkli vişne reçeli var ya...o hep seninle kavuşma anını beklerdi en derin hüznüyle...
sen o soğuk ve çiğ görünümünle sahip olduğun iticiliğine rağmen kolay yumuşamandan dolayı belki de sürekli kanayan bir vişne reçelinin aşkına mazhar oldun... hiç aklına gelmemişti belki de sevilebileceğin, hiç beklememiştin belki böyle bir aşkı...bundan dolayıdır ki vişne reçeliyle ilk kez buluştuğun o bir dilim ekmeğin nefis kokusunu hiç unutamamış ve yıllar sonra o ekmeğin üzerinde hangi reçelle buluşsan , ekmek kokusunu duyduğun anda ılgıt ılgıt kanayan vişne reçeli aklına gelecek hep. yanıp bitmiş ama dumanı kalmış bir sigara gibi kendin yok ama kokun var bir haldesin şimdi...eksiksin,tamı yaşadığın için bütün buluşmalar yarım sana... sana...
