Baş kahramanının Serdar Kılıç'tan özel ders alması gereken film.
Konusu güzel olan; ama hikâyesi tırt olan film ya da yaşam öyküsü. Gerçek bir hayat öyküsünden uyarlanmıştır.
Hikâyedeki kahramanımız son derece idealist ve kararlıdır. Hayatındaki tüm klişeleri, ona zorla öğretilen ya da dayatılan modern hayatı sorgular ve bütün bunları reddetmeye karar verir. Doğaya, yani hayatın kendine dönmeye karar verir, kredi kartını, paralarını ateşte yakar; ve beş parasız, göçebe gibi, oradan oraya yol alır.
Buraya kadar güzel ve etkileyici. Ama filmin bundan sonrası bu arkadaşın ne kadar mal olduğunu anlatıyor.
Dikkat, bundan sonrası spoiler,
Kardeşim, madem doğayla bir bütün halinde yaşamaya karar verdin, neden doğada yaşamla ilgili kendini geliştirmeden, neyin ne olduğunu bilmeden kendini sonu gelmeyecek bir mecraya salıyorsun? Parasız bir yaşam, çok ütopik gibi görünebilir; ama aslında imkânsız değil. Türkiye'de böyle yaşayan insanlar var, biz bilmesek de. Bu durumda hangi bitki nasıl yetiştirilir, hayvan nasıl avlanır, ev nasıl yapılır, ateş nasıl yakılır; bunların hepsini bilmek ve uygulayabilir olmak zorundasın.
Adam filmin sonunda acından ölüyor yahu, biraz insaf. Mecazi değil, gerçekten acından ölüyor.
(filmde zehirli bir bitkiden öldüğü söylense de, bu gerçek sebebi değil. Yapılan otopside açlıktan öldüğü saptanmış.)
Bir insan kendini bile bile ölüme gönderir mi, bu kadar mal olunur mu yahu?
