darwinist paradigmanın en belirleyici merhalelerindendir. seleksiyon deyimi ile, beşerin gelişene kadar ki süreçte, doğaya karşı verdiği mücadele bu mücadelenin evrimsel helezonilere etkisi, etkinin insanlık bilincini temellendirmesidir.
"güçlü olan kazanır" demektedir darwin, böyledir. daha doğum evvelinde milyonlarca erkek sperminden, kadın yumurtasına en yakın ve onu bulmada mahir olanların "baba" hüviyetini ortaya çıkarması bile, bu seçilim için verilecek yarışın şiddet eşiğine örnektir.
sağlıklı bireylerin, jenerasyonların devinimi sağlanmalıdır. eksik, aksak, yeteneksizler değil; güçlü, bilgili, erdemli nesillerin hayatlarını idame ettirmeleri elzemdir. zaten, kendileri gayretli olsalar da, fizyolojilerinin onlara ihaneti nihayetinde, doğa kendilerine acımaz.
ilkçağda doğrudan köle, orta çağda serf köle, sonraları işçi ve modern köle deyişleri, seleksiyon seçilimlerinin sosyolojik paradigmadaki yansımalarıdır.
seçilim nihayeti ile, "çift başlı bebekler", "siyam ikizleri", "yılan bebekler", "maymun doğan bebekler", bir süre zarfında yitirebilirler hayatlarını. zira onlar, yaşama mücadelesi için pasif ve amip görevi görürler. doğa temizler, jenerasyonlar aksayan topallardan arınır..
