sen bunu okursun okumazsin cok muhim degil lakin sunu mesru kilmak icin kendim disinda da birine soylemeliyim, sen hayatima girdiginde dibe yakindim ve yukari cikmama yardimci oldun. bunlari asla yadsiyamam, o gunler o kadar heyecanli, o kadar coskulu, o kadar gunumu unutturan gunlerdi ki icim daralmadan uyudum saatlerce. kabus gormeden gunler haftalar gecirdim. sadece seni dusundugumden degil elbet ama varligin da destekti bu gunlerime. sonra yine kotulerden kotu bir gun, aniden ortadan kayboldun. iste o kaybolusun tum kaybolanlarin hortlamasina cesaret verdi. hepsi bir bir gun yuzune ciktilar cekinmeden. sense bihaber -ya da gormezden gelerek- sarki soyledin yolda. sorunca da ne bileyim ben dedin mazhar alanson tadinda -en sevdigimizden. oysa bir kus kanatlanmisti, cirpinip cirpinip ucamadi. donemezdi ama kacamazdi da... bu isler hic ona uymadigindan donemedi de geri ha akli kalmadi mi; kaldi. simdi mi? simdi hala aklina geldikce gulumsuyor inanmazsin, bu is olmazmis o gunku haliyle onu anlamis. belki 2 yil oncesi olsaymis, neden olmazmis. kutuplar kutuplar kutuplar...
