gerekçesi ölüme duyulan ritmik korkudur. hayvanlarda ölüm korkusu tabiatı ile, iman yoktur. öleceklerini; geçmiş ve geleceklerini bilemezler. ancak insan, öleceğini bilir. bu makus sonun ne vakit geleceğinden de münezzehtir. bu muğlaklık, bireyi tir tir titretir. bir kez ölünecektir, ve hayat uzundur. bu uzun hayatın herhangi bir dönümünde "bir kez" gerçekleşeceğinden ölüm, daha da korkutucu bir hal alır. her an tekrarlanmadıgından, belirsiz bir kuşku yaratır. bu muallakta olma durumu iyidir esasında. zira bu belirsiz bekleyiş, insana doğayla mücadele şevkini kazandırmıştır. olmasaydı, düş kırıklığı start alır, evrimsel ve materyalist gelişme baş göstermezdi. işte bu insanı yeniden doğmaya, ölümün bir sondan ziyade; bir başlangıcın emaresi olduğu yalanına sardırıyor. zeka ölümü kaçınılmaz kılıyor, insan zihni bu kaçınılmazlıgı din ile sendeye uğratmaya çabalıyor.
