ömrüm boyunca hep kaçmayı başardığım, en fazla 2-3 kere darbe aldığım hadisedir. çocukken spor yapmanın da verdiği kıvraklıktan olsa gerek, en yakın kilitli kapıya doğru zikzak çizerek kaçınca pek darbe almıyordum. ya da ilk terlik darbeleri caydırıcı düzeyde canımı yaktıysa, psikolojik olarak da sürekli kaçış modunda bekliyor da olabilirdim.
