sözlükte ki ateistler den bahsediliyor sa biri de ben olabilirim. * şöyle ki: günlük yaşantımızda da ateist arkadaşlarımız var. onlarda din(ler)i eleştiriyorlar. mesela biri diyor ki; namazın amacı nedir, eğilip kalkmanın insana veya tanrıya ne gibi bir faydası var? bizde dilimiz döndüğünce anlatmaya çalışıyoruz. bizi aşan bir konu olunca da ahkam kesmeyi bırakıp daha iyi bilen birine yönlendiriyoruz. ama bizim sözlükte nasıl? - bazı salaklar eğilip kalkmayı ibadet sanıyor, - allah var sa beni ikiye bölsün, v.s. v.s. yani eleştiri ve hakaret arasında ki sınır ihlal ediliyor. bilmem anlatabildim mi?
