ben bu değerli, bulunmaz hint kumaşı, yeri doldurulamayasıca büyük üstadı, pencereden kar geliyor türküsüyle tanıdım. evet bayağı geç oldu ama telafi ettim. neyse, olay şöyle vukuu buldu; öğrenci evinde, arkadaşımla mutfak nöbetindeyiz. o bulaşık yıkıyor, ben soğan doğruyorum. gayet keyifliyiz ama espriler, saçmalamalar gırla. biz böyle muhabbete dalmışken, diğer bir arkadaş girmiş mutfağa haberimiz yok. bu arada ona da türkiye'den, ailesinden öte beri gelmiş, öyle gönderirdi annelerimiz, gelen biri varsa poğaça-börek, ıvıdı-zıvıdı allah ne verdiyse. ona da abisi kasedini yollamış erkan oğur'un. neyse, girmiş bu can mutfağa, basmış teybin play tuşuna, sıvışmış sonra. üstad "penceeeeeeredeeeeeen kar geeeeeeeliyoooooorrr" dediği gibi bizim pause tuşumuza basıldı sanki. benim elimden bıçak, arkadaşımın elinden bardak pat diye düştü, akabinde de gözyaşlarımız.işte böyle tanışmış olduk mübarekle. o ilk dinleyişimden sonra bayağı bir süre dinleyemedim ben bu türküyü, şoku atlattıktan sonra da müptelası olduk gitti. "gülün kokusu vardı" albümü baştan aşağı muhteşemdi, biz de sayısız kere hatmettik.
