geçen akşam 70 küsürlük validem 70 küsür yıllık fotoğraflar çıkardı zulasından. annemin anneannesinin fotoğraflarını gördüm en eskilerin arasında ve annemin hiç görmediğim çocukluğunu gördüm. zamanda yolculuk yapmak neymiş gördüm. hem o fotoğraflar, hem de annemin gözleri dolu dolu sanki dünmüş gibi anlattığı o anılar, içim öyle garip oldu ki.
hiç bizim çekindiğimiz fotoğraflara benzemiyorlardı, amatör ellerden çıkan o fotoğrafların hepsi birer sanat eseri gibiydi. geçmişe yaptığımız o sıcacık yolculuktan sonra o sanat eserlerini incitmeden yerlerine yerleştirip, odamın en güzel köşesine koydum. torunlarımın torunları da görürler belki bir gün kim bilir.
