balkonu vardır dedemin. meşhur balkon, ailede bilmeyen yok. kahvaltısını orada yapardı. öğle yemeğini, akşam yemeğini hep orada yerdi. biraz küçük bir balkondu, o yüzden en sevdiği torunu olarak beni alırdı yanına. ızgaranın üzerinde pişen köftelerin yanında ufak bir rakı açardı her hafta, cumartesi günü. bir iki kadeh içtikten sonra elini omzuma atar, öğüt vermeye başlardı. dinlerdim. gözlerimi kaçırdığımda kızardı. annem, babam, teyzem, halam beni ne kadar çocuk gördülerse, dedem o kadar büyük görürdü. arkadaş olurdu.
bugün cumartesi,
ve dedem 2 yıldan beri her cumartesi, her gün, her hafta toprak kokuyor.
